Miecz przeznaczenia - Andrzej Sapkowski

Tytuł: Miecz przeznaczenia

Autor: Andrzej Sapkowski

Data wydania: 1992 r.

Wydawca: SuperNOWA

Liczba stron: 368

   "Wiedźmiński kodeks stawia tę sprawę  w sposób jednoznaczny: wiedźminowi smoka zabijać się nie godzi. To gatunek zagrożony wymarciem. Aczkolwiek w powszechnej opinii to gad najbardziej wredny. Na oszluzgi, widłogony i latawce kodeks polować przyzwala.
Ale na smoki - nie.
Wiedźmin Geralt przyłącza się jednak do zorganizowanej przez króla Niedamira wyprawy na smoka, który skrył się w jaskiniach Gór Pustulskich. Na swej drodze spotyka trubadura Jaskra oraz - jakżeby inaczej - czarodziejkę Yennefer. Wśród zaproszonych przez króla co sławniejszych smokobójców jest Eyck z Denesle, rycerz bez skazy i zmazy, Rębacze z Cinfrid i szóstka krasnoludów pod komendą Yarpena Zigrina. Motywacje są różne, ale cel jeden.
Smok nie ma szans."

 - lubimyczytać.pl

Cykl wiedźmiński

   Ostanie życzenie | Miecz przeznaczenia | Krew elfów | Czas pogardy | Chrzest ognia | Wieża jaskółki | Pani jeziora | Coś się kończy, coś się zaczyna | Sezon burz

   Stwierdziłam, że po pierwszym tomie opowiadań muszę sobie zrobić małą przerwę od wiedźmina. Bardzo mi się podobają te książki, ale co za dużo to niezdrowo. 

   Fajne jest to, że ten tom opowiadań skupia się na relacjach międzyludzkich wiedźmina. Czytelnik ma szansę zapoznać się bliżej z miłością Geralta do Yennefer, czarodziejki tak nieobliczalnej jak zmiany pogodowe. Jest też rozwinięcie jednego opowiadania z pierwszej części, a mianowicie wątek dziecka, które zostało Geraltowi przeznaczone. Czytelnik jest świadkiem jego pierwszego spotkania z Ciri oraz rozwoju ich znajomości. Są również inne smaczki, ale to już zostawiam Wam. Przekonajcie się sami, że wiedźmin to też człowiek, pomimo swoich mutacji.

   Co do stylu autora, to Pan Sapkowski jest mistrzem w pisaniu. Ani razu nie było momentu, że mnie znużyło i miałam ochotę zrobić sobie przerwę.

   O okładce znów nie mogę się wypowiedzieć. Ta sama stylistyka lat 90. W ogóle do mnie nie trafia. 

   Wyszło bardzo krótko, ale chyba nie potrafię pisać więcej o kolejnych tomach. Za każdym razem zastanawiam się jak moja siostra to robi, że jej recenzje są długie na co najmniej kartkę A4! 

Następną książkę, którą przeczytałam jest Sezon burz. Już pisałam, że chronologia sprawia, że nie czuję się zaplątana. Wyglądajcie recenzji na początku czerwca (moja siostra pomimo przygotowań do matury idzie jak burza z czytaniem i recenzje zaplanowane są do końca maja, a niektóre nawet na dalsze terminy).

★★★★★★★★☆☆

Chłopcy - Jakub Ćwiek

Tytuł: Chłopcy

Autor: Jakub Ćwiek

Data wydania: 7 listorpada 2012 r.

Wydawca: Sine Qua Non

Liczba stron: 320

   "Rykiem silników, hukiem wystrzałów i głośnym: BANGARANG! - tak zwiastują swoje przybycie Zaginieni Chłopcy, najbardziej niezwykły gang motocyklowy na świecie. Niegdyś wierni towarzysze Piotrusia Pana, dziś odziane w skórzane kurtki zakapiory pod wodzą zabójczo seksownej Dzwoneczek. Zrobią wszystko by przetrwać... i dobrze się przy tym bawić. Bez względu na cenę.

Jakub Ćwiek powraca z nową wystrzałową historią! Przekonajcie się, co wyjdzie z połączenia ciężkiego klimatu rodem z popularnego serialu Sons of Anarchy z bajkowymi postaciami z klasycznej powieści Jamesa M. Barriego Piotruś Pan."

- lubimyczytać.pl

Chłopcy | Chłopcy 2. Bangarang | Chłopcy 3. Zguba | Chłopcy 4. Największa z przygód

   Już pisałam to wielokrotnie, ale powtórzę. Nie przepadam za fantastyką, a polską znam jeszcze słabiej niż zagraniczną. Jednak, gdy przez przypadek w jednej z księgarń znalazłam trzeci tom, to mnie oczarowała ta książką. Wizualnie i fabularnie! Jestem wielką fanką Piotrusia Pana chłonę wszystko, co z nim związane. A jak jeszcze przerobiono opowieść na formę ciężką, z pazurem, to wiedziałam, że to będzie hit. I nie zawiodłam się!

   Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Autor nie zanudza czytelnika zbędnymi opisami czy nieistotnymi wątkami. Książka jest pełna akcji, a czytelnik pochłania ją jednym tchem, tylko dlatego żeby przekonać się jak to się wszystko skończy. Bohaterowie są świetnie wykreowani, tak dobrze, że nawet jestem w stanie uwierzyć, że to właśnie oni byli kiedyś tymi chłopcami ze świty Piotrusia Pana.

   Ilustracje idealnie oddają klimat książki. Aczkolwiek okładkę i grafiki ze środka robiło dwóch różnych ilustratorów. Muszę przyznać, że wizja Dzwoneczka z okładki bardziej mi przypadła do gustu niż ta na kartach książki. Niemniej jednak obu artystom udało się wpasować do mrocznego klimatu utworu. Cieszę się, że wydawnictwo postawiło na białe tło okładki.

   Książka składa się z kilku dłuższych rozdziałów, w których czytelnik powoli odkrywa, co wydarzyło się, gdy Piotruś Pan pokonał kapitana Haka i jak po tych wydarzeniach musiała radzić sobie Dzwoneczek i Zagubieni Chłopcy. Szczerze powiedziawszy to muszę przyznać, że gdyby Piotruś Pan i jego banda byli prawdziwi to z chęcią dołączyłbym do nich. I tak mamy tu walkę z zombie podobnymi stworami, magiczne przemieszczanie się przez Skrót czy nawet niebiezpieczne spotkanie z Cieniem. Przy tej książce naprawdę nie można sie nudzić i powinien ja przeczytać każdy kto choć trochę lubi mocny klimat panujący w książęce czy Piotrusia Pana i jego przygody. Już nie mogę sie doczekać, aż przeczytam kolejne tomy!

    Po skończeniu bardzo chciałam wziąć się za następny tom, ale stwierdziłam, że poczekam i odłoże tę przyjemność na inny dzień. Po pierwsze nie chciałabym Was zanudzić cały czas tą samą tematyką, a po drugie mam jeszcze kilka innych serii, które zaczęłam, m. in. Grę o Tron. Już nie mogę się doczekać, aż znów zacznę oglądać serial. Na razie zaczęłam 3 sezon.

★★★★★★★★☆☆