Momo - Michael Ende

Tytuł oryginału: Momo
Tytuł polski: Momo
Autor: Michael Ende
Data premiery: 2010 r.
Wydawca: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Liczba stron: 258


     "Cudowna opowieść o czasie, magii i prawdziwej przyjaźni. Klasyka literatury dziecięcej.
Tajemnicza dziewczynka o imieniu Momo pojawiła się znikąd, ale szybko zdobyła przyjaciół. Potrafi wymyślać najniezwyklejsze zabawy, słuchać jak nikt inny i cieszyć się każdą chwilą. Okazuje się jednak, że jej piękny świat jest zagrożony przez tajemniczych szarych panów, którzy kradną ludziom wolny czas i radość. Tylko Momo jest odporna na ich magię. I tylko ona, z pomocą tajemniczego mistrza Hora i żółwicy Kasjopei, może uratować świat przed wiecznym smutkiem."


                                                                                                                    - od wydawcy

Ta choroba nazywa się: śmiertelna nuda.

     Książkę kupiłam na Kumiko.pl (o moich wrażeniach możecie przeczytać tutaj ). Szczerze powiedziawszy nie zamierzałam jej kupować. Zmieniłam jednak zdanie po przeczytaniu opisu. Gdy zaczęłam czytać książkę okazało się, że jestem już za stara na książki dla dzieci. Z tym autorem nie miałam nigdy styczności, ale w dzieciństwie oglądałam "Niekończącą się opowieść" i bardzo mi się podobała. Tak bardzo, że miałam nawet zamiar ją przeczytać, lecz teraz stwierdzam, że nie ma takiej siły na ziemi, która by mnie do tego zmusiła. Już wyżej wspomniana książka wydawała mi się nad wyraz wybujałą fantazją, lecz "Momo" przewyższa ją co najmniej o głowę. 

(...) najgroźniejszą rzeczą w życiu są marzenia, które się spełniają

     Nie spotkałam się jeszcze w swojej karierze czytelniczki z tak niedorzeczną książką. Choć nie mam wątpliwości, że dzieciom poniżej wieku szkolnego bardzo się spodoba. Główną bohaterką książki jest dziewczynka. Właściwie nie wie jak ma na imię, ale nazywa siebie Momo. Pewnego dnia pojawiła się w miasteczku, lecz ludzie od początku ją polubili, ponieważ dziewczynka miała pewien dar. Potrafiła jak nikt inny na świecie słuchać. Człowiek od razu powie wszystko co leży mu na sercu i poczuje się lepiej, mimo że Momo nic a nic nie powie. Jednak w miasteczku dzieje się coś dziwnego. Z dnia na dzień ludzie mają coraz mniej czasu, wszędzie się spieszą i nic ich nie obchodzi. Jak się okazuje wszystkiemu winni są szarzy panowie. Momo wraz z przyjaciółmi: Beppem Zamiataczem Ulic, Gigim Przewodnikiem i okolicznymi dziećmi postanawia zakończyć działalność Kasy Oszczędności Czasu raz na zawsze. Koniec końców okazuję się, że dziewczynka zostaje całkiem sama na polu walki. Pomaga jej jedynie mistrz Hora, który rozdaje czas oraz jego żółwica Kasjopeja, która ma magiczne właściwości. Książka oczywiście musi skończyć się dobrze. W końcu to książka dla dzieci. Morał wg mnie jest takie, że wyobraźnia jest dużo ważniejsza od praktyczności. To chyba na tyle, streściłam książkę najlepiej jak potrafiłam.

     Co do okładki, to podoba mi się, że grzbiet jest zrobiony z materiału oraz rysunek zdobiący okładkę. Te zegary dziwnie kojarzą mi się z cerkwią Wasyla Błogosławionego w Moskwie.

Czuła się tak, jakby przez to, że go odnalazła, tak naprawdę go straciła.

     Ocena: 2+/6. Tak niska nota spowodowana jest tylko i wyłącznie tym, że jak już wspominałam, jestem za stara na takie książki.

★★★☆☆☆☆☆☆☆

     Muzyka: Lykke Li - I'm good I'm gone

     P.S. W najbliższym czasie mogę mieć problem z wstawianiem recenzji, ponieważ za chwilę zacznie się październik i studenci wrócą do nauki. :( A najgorsze jest to, że zapomniałam jak się czyta... xD Jeżeli ktoś z Was zainteresowany jest tym, czego nie umiem przeczytać zapraszam Was tutaj. Oczywiście mam już przygotowaną dwie recenzje w zanadrzu, więc jak znajdę chwilkę to się nimi z Wami podzielę. :)